Το κίνημα “Art Deco” είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά κεφάλαια στην Ιστορία των Διακοσμητικών Τεχνών. Ξεκίνησε στη Γαλλία πριν από τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, απλώθηκε σε όλη την Ευρώπη και είχε τη μεγαλύτερη και πιο εντυπωσιακή επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το Art Deco είναι το τελευταίο «πλούσιο» Στυλ και ένα πραγματικά μεγάλο και γόνιμο κεφάλαιο στην ιστορία των Εφαρμοσμένων Τεχνών. Υπάρχει μια διαφωνία σχετικά με τον ακριβή ορισμό του όρου “Art Deco” και την έκταση της επιρροής αυτού του κινήματος. Η αρχική ιδέα ήταν ότι το Art Deco είναι η αντίθεση του Art Nouveau και ότι επικράτησε γύρω στο 1920 για να «διαγράψει» το κίνημα Art Nouveau των αρχών του αιώνα, το οποίο ήδη η ιστορία είχε κατά κάποιον τρόπο καταδικάσει.
Σήμερα η θεωρία αυτή θεωρείται ανακριβής.
Το Art Deco δεν έχει αντιθέσεις από το Art Nouveau, αλλά είναι μια προέκταση του και μια συνέχεια της επιρροής του, ειδικότερα στους τομείς των πλούσιων Διακοσμητικών Στοιχείων, της υψηλού επιπέδου Τεχνικής και των Ποιοτικών Υλικών. Και ακόμη, δεν θεωρείται πλέον ότι το Art Deco ξεκίνησε ακριβώς το 1920 και διήρκεσε μόνο μέχρι την οικονομική κρίση του 1930. Είχε μια μεγαλύτερη διάρκεια και μια ευρύτερη εξάπλωση.
Ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος θεωρείται γενικώς σαν η διαχωριστική γραμμή μεταξύ του Art Nouveau και του Art Deco. Βεβαίως, όπως και τα προηγούμενα κινήματα, το Art Deco είναι ένα αναπτυσσόμενο Στυλ που δεν ξεκίνησε ή σταμάτησε κάποια συγκεκριμένη στιγμή.
Το Art Deco επηρεάστηκε από πολλές και διαφορετικές τάσεις. Ο κόσμος της ζωγραφικής Avant Garde στα πρώτα χρόνια του αιώνα, στοιχεία του Κυβισμού, του Ρωσικού Κονστρουκτιβισμού και του Ιταλικού Φουτουρισμού – Αφηρημένη, Διαστρεβλωμένη και Απλοποιημένη Τέχνη – αφήνουν τα σημάδια τους στις Διακοσμητικές Τέχνες, και, ιδιαίτερα, στους δημιουργούς του Art Deco. Αν εξετάσουμε καλύτερα την «Εικονογραφία» του Στυλ Art Deco – τα στυλιζαρισμένα άνθη, οι νεαρές κοπέλες, οι γεωμετρικές συνθέσεις με ζιγκ ζαγκ, μαιάνδρους, κεραυνούς και άλλα παράξενα σχήματα – αποκαλύπτουν και άλλες επιρροές, όπως ο κόσμος της Υψηλής Μόδας, η Αιγυπτιολογία, η Τέχνες της Ανατολής, οι Φυλές της Αφρικής και τα Ρωσικά Μπαλέτα. Σε όλα αυτά θα πρέπει να προσθέσει κανείς, από το 1925, και την αυξανόμενη επιρροή της “Μηχανής”, η οποία εκφράζεται σε επαναλαμβανόμενες εικόνες, ενώ στη δεκαετία του 1930 με αεροδυναμικές φόρμες.
Το αποτέλεσμα του αμαλγάματος αυτών των καλλιτεχνικών επιρροών εμφανίζεται εξαιρετικά πολύπλοκο, σε σημείο που να μην μπορούμε να εκφράσουμε το σύνολο του κινήματος Art Deco με μια λέξη ή μια φράση. Η φράση Art Deco δημιουργήθηκε στο τέλος της δεκαετίας του 1960 και παραμένει η πιο κατάλληλη για να περιγράψει αυτές τις διακριτές Διακοσμητικές Τέχνες και τα Στυλ που αναπτύχθηκαν στην Ευρώπη, λίγο πριν τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και συνέχισε να επηρεάζει τη δεκαετία του 1930, στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και στην Αμερική.
Τα υπερβολικά Διακοσμητικά Σχήματα, η Διακόσμηση για τη Διακόσμηση και οι άχρηστες υπερβολικές φόρμες που δεν συνέβαλαν στην πραγματική χρηστικότητα ενός επίπλου ή ενός αντικειμένου, χαρακτήρισαν τα δυο αυτά κινήματα, το Art Nouveau και το Art Deco, και παίρνουν τέλος με την εμφάνιση των κινημάτων του «Μοντερνισμού» στην Διεθνή Έκθεση του Παρισιού το 1925. Η μεγάλη αυτή έκθεση είναι ο πιο σημαντικός σταθμός στη ιστορία των Κινημάτων Τέχνης του 20ου αιώνα.
Από τις δυο βασικές ιδέες του Art Deco, η πρώτη - “form follows function”, το σχήμα πρέπει να ακολουθεί τις λειτουργικές ανάγκες – παρέμεινε σαν ιδέα και επηρέασε όλες τις διάδοχες σχολές του Design. Η δεύτερη ιδέα που ήταν σχετική με τα υπερβολικά Διακοσμητικά Στοιχεία τελειώνει με το πέρας του Art Deco.
Το 1926, μια ομάδα Γάλλων Μοντερνιστών - ο Pierre Chareau, ο Le Corbusier, o Robert Mallet Stevens, o Rene Herbst και ο Francis Jourdain, μεταξύ άλλων – άσκησαν ευρεία κριτική στους Σχεδιαστές του Art Deco που δημιουργούσαν μοναδικά διακοσμητικά κομμάτια για επιλεγμένους πλούσιους πελάτες σε περιορισμένες εκδόσεις. Οι Μοντερνιστές διακήρυξαν ότι η Νέα Εποχή απαιτούσε τίποτα λιγότερο από ένα εξαιρετικό Design, για όλο τον κόσμο και ακόμη ότι η ποιότητα και η μαζική παραγωγή ήταν συμβατά στοιχεία και δεν αναιρούσαν το ένα το άλλο.
Το μέλλον των Διακοσμητικών Τεχνών δεν είναι οι πλούσιοι, και ακόμη λιγότερο δεν ήταν οι αισθητικές προτιμήσεις τους. Ένα πραγματικά ωραίο αντικείμενο είναι ωραίο όταν είναι άριστα προσαρμοσμένο στη χρήση για την οποία προορίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου